Vrijdag 3 november is onze veelvuldig clubkampioen Hans de Nijs overleden. Onderstaande tekst is bij zijn uitvaart namens de vereniging uitgesproken door Henk.

Hans was het grootste deel van zijn leven actief lid van de schaakvereniging “De Vughtse Toren”.

Afgelopen zaterdag speelde het eerste team van onze vereniging een competitiewedstrijd tegen een club in Soerendonk. Eén bord bleef daarbij leeg. Door omstandigheden was het ons niet gelukt om de plek van Hans op te  vullen, die had aangegeven niet meer mee te kunnen spelen. Vlak voor aanvang van de wedstrijd kregen we te horen dat Hans de dag ervoor was overleden. Het lege bord kreeg een bijzondere betekenis. We hebben die wedstrijd toen aan Hans opgedragen en met ruime cijfers gewonnen.

Hans was een trouw en gedreven lid van de schaakvereniging met een uitgesproken mening. Niet alleen het schaken, maar ook biljart, voetbal, politiek en de maatschappij werden van commentaar voorzien. Daar was niet altijd iedereen het mee eens maar aan zijn kennis van het schaakspel konden weinigen tippen. Zijn mening over een stelling was vaak correct en hij zag mogelijkheden die anderen niet zagen. Hij keek ook graag mee bij andere partijen van clubgenoten en had dan altijd zijn advies klaar. In zijn enthousiasme uitte hij dit soms al tijdens de partij, wat natuurlijk niet de bedoeling was. Maar achteraf beschouwd had hij vaak gelijk.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat Hans in de jaren 80 en 90 maar liefst negen keer clubkampioen is geweest. In die tijd leverde dat een grote beker op. Na een aantal van die bekers verzameld te hebben meldde Hans bij de jaarvergadering dat hij ze niet meer goed kwijt kon en of het bestuur zo vriendelijk wilde zijn om de eerste prijs te veranderen in een goede fles wijn. Aldus geschiedde en de latere clubkampioenen zijn hem daar nog steeds dankbaar voor.

Hans was ook een principieel mens. Hij had zich een keer niet afgemeld toen hij tegen mij moest spelen, kreeg een 0 hiervoor en moest toen van de wedstrijdleider de week daarop alsnog tegen mij spelen. Dit vond Hans principieel onjuist en hij weigerde. Discussie daarna bleek zinloos maar gelukkig was Hans dan weer wel bereid om de avond te redden met een flink aantal snelschaakpartijtjes, onze beider hobby in het schaken. Deze hobby hebben we op de laatste avond dat Hans nog op de club was, 3 weken geleden, nog uitvoerig kunnen beoefenen. Het ging niet zo vlot meer als vroeger en het deed hem en mij daarom deugd dat wij in onze onderlinge partij na een flinke strijd een mooie remise hebben kunnen noteren.

Wij zullen in Hans een markante, knappe, eigenwijze en humorvolle schaker missen.